ANAYASA MAHKEMESİ KARARI

Esas Sayısı : 2003/85

Karar Sayısı : 2003/90

Karar Günü : 15.10.2003

İTİRAZ YOLUNA BAŞVURAN : Çanakkale Ağır Ceza Mahkemesi

İTİRAZIN KONUSU : 1.3.1926 günlü, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 475. maddesinin, Anayasa’nın 17. maddesine aykırılığı savıyla iptali istemidir.

I- OLAY

Doğumundan henüz beş gün geçmemiş gayri meşru bir çocuğun terk edilerek ölümüne neden olmak suçundan açılan kamu davasında mahkeme, Türk Ceza Kanunu’nun 475. maddesinin Anayasa’nın 17. maddesine aykırılığı savıyla iptali için doğrudan başvurmuştur.

III- İLK İNCELEME

Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün 8. maddesi uyarınca yapılan ilk inceleme toplantısında, ilk inceleme raporu, dava dosyası ve ekleri, itiraz konusu yasa kuralı, ilgili Anayasa kuralları ve bunların gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü :

19.9.2003 günlü başvuru kararı ile iptali istenen, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 475. maddesinin tamamı için daha önce itiraz yolu ile yapılan başvuru 22.9.1998 günlü, Esas 1997/60, Karar 1998/53 sayılı kararla esastan incelenerek kuralın Anayasa’ya aykırı olmadığı gerekçesi ile reddedilmiş ve karar 29.7.1999 günlü, 23770 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır.

Anayasa’nın 152. ve 2949 sayılı Yasa’nın 28. maddesinin son fıkrasına göre, Anayasa Mahkemesi’nin işin esasına girerek verdiği ret kararının Resmî Gazete’de yayımlanmasından sonra on yıl geçmedikçe aynı yasa hükmünün Anayasa’ya aykırılığı iddiasıyla tekrar başvuruda bulunulamaz.

Anayasa Mahkemesi’nce işin esasına girilerek reddedilen itiraz konusu kural hakkında yeni bir başvurunun yapılabilmesi için, önceki kararın Resmî Gazete’de yayımlandığı 29.07.1999 gününden başlayarak geçmesi gerekli on yıllık süre henüz geçmemiştir.

Bu nedenlerle, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 475. maddesine ilişkin başvurunun, Anayasa’nın 152. ve 2949 sayılı Yasa’nın 28. maddesi gereğince reddi gerekir.

IV- SONUÇ

1.3.1926 günlü, 765 sayılı “Türk Ceza Kanunu”nun 475. maddesine ilişkin itirazın, Anayasa’nın 152. ve 2949 sayılı Yasa’nın 28. maddelerinin son fıkraları gereğince REDDİNE, 15.10.2003 gününde OYBİRLİĞİYLE karar verildi.