ANAYASA MAHKEMESİ KARARI

Esas Sayısı : 1963/146

Karar Sayısı : 1965/20

Karar Günü : 18.3.1965

İPTAL DAVASINI AÇAN: C.H.P.si T.B.M.M. Grupu.

İPTAL DAVASININ KONUSU: 3546 sayılı Danıştay Kanununun 3, 7, 32 nci maddeleri ile ayni Kanunun yardımcılar ve Kanun sözcülerine ilişkin hükümlerinin Anayasa’nın 140/3 ve son fıkrası ile 114. ve 118. maddeleri hükümlerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine karar verilmesi istenilmiştir.

İNCELEME: Anayasa Mahkemesi İçtüzüğünün 15. maddesi gereğince yapılan ilk incelemede, C.H.P.si Türkiye Büyük Millet Meclisi Grubunun 14/2/1963 gününde ve 57. birleşiminde verdiği kararda, dâva konusu Kanun hükümlerinin iptali için dâva açılacağı belirtilmemiş olduğundan işbu kararda sözü geçen önerge ve eklerinin onanlı örneklerinin 15 gün içinde gönderilmesi için tebligat yapılmasına 8/3/1963 gününde karar verilmesi üzerine, istenilen önerge ve eklerinin onanlı örneklerinin süresinde gönderildiği ve iptali istenilen kanun hükümlerinin ek listede gösterilmiş bulunduğu ve başvurmanın Anayasa’nın 149. ve Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkındaki 44 sayılı kanunun 21., 25. ve 26. maddelerine uygun bulunduğu anlaşılmakla esasın incelenmesi hakkında verilen 15/4/1963 günlü karar gereğince düzenlenmiş olan rapor, dâva dilekçesi ve ekleri okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

GEREKÇE: 3546 sayılı Kanunun iptali istenen 3. maddesi 22/4/1962 günlü ve 44 sayılı Kanunun 20. maddesinin 7 numaralı bendi ile ve dâvanın açılmasından önce yürürlükten kaldırılmış olduğundan bu maddeye ilişkin dâvanın konusu bulunmaması sebebiyle reddine; Ayni Kanunun 7. ve 32. maddeleri ile yardımcılar ve Kanun sözcüleri hakkındaki hükümleri ise 24/12/1964 günlü ve 521 sayılı Kanunla ve dâvanın açılmasından sonra yürürlükten kaldırılmış ve konusu kalmamış olduğundan bu maddelere ilişkin dâva hakkında da bir karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektir.

SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeplerden ötürü:

1- 3. maddeye ilişkin dâvanın reddine;

2- 7. ve 32. maddeler ile yardımcılar ve Kanun sözcüleri hakkındaki hükümlere ilişkin dâva hakkında karar verilmesine yer olmadığına,

18/3/1965 gününde  oybirliği ile karar verildi.