İstemin konusu : Elâzığ Belediyesince usulüne uygun olarak kamulaştırma kararı alınmaksızın yola katılan gayrimenkul bedelinin tahsili için malsahibi Hüseyin Gül vekili Avukat Hayati Ekşi tarafından açılan dâva neticesinde, mahkemece, dâvanın açıldığı tarihteki kıymete hükmolunmuş iken Yargıtay 4 üncü Hukuk Dairesince, 221 sayılı kanun ileri sürülerek dâvanın açıldığı tarihteki kıymet yerine fiilî tahsis ve el koyma tarihindeki rayiç bedelin ödettirilmesine karar verilmesi icabedeceği gerekçesi ile hükmün bozularak dosyanın iade edildiğinden bahisle adı geçen 221 sayılı kanunun, Anayasa'nın 38 inci maddesinin istimlâkler için şart koyduğu (kamu menfaati kararı alınması ve gerçek bedelin peşin verilmiş olması) esaslarına sarih bir surette aykırı bulunduğundan sözü geçen 221 sayılı kanunun kaldırılmasına karar verilmesinden ibaret bulunmaktadır.

Konu : Orman idaresince karşılığı verilmeksizin ellerinden alınan çalılığın geri verdirilmesi veya parasının ödettirilmesi isteminden ibarettir.
Anayasa Mahkemesinin, İçtüzüğün 15 inci maddesi uyarınca 6/9/1962 gününde ilk inceleme için yapılan toplantısında, işin, niteliği bakımından yeni bir incelemeyi gerektirmediği ve dosyada vekâletname bulunmamasının sonuç üzerinde etkisi olmadığı anlaşılmakla, esasının tetkikine karar verilerek 2/8/1962 günlü dilekçe ile rapor okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin Kanunların denetimi ile ilgili görev ve yetkileri, Anayasanın 147 ve 22/4/1962 gün ve 44 sayılı kanunun 20 inci maddelerinde gösterilmiştir. Dilekçe bu maddede belirtilen konulardan hiç birisini kapsamamaktadır. İlgili İdarece parası ödenmeksizin el konulan gayrimenkulun geri verilmesine veya kamulaştırma parasının ödettirilmesine ilişkin dilekçenin sözü geçen 44 sayılı kanunun 42 maddesi uyarınca görev yönünden reddedilmesi gerektir.

İstemin konusu : istemde bulunan, Avukatlık Kanununun 1938 yılında yürürlüğe girmesi üzerine, avukat adedinin beşten aşağı olduğu Aksaray'da dâva vekilliği yapmasının Adalet Bakanlığınca kabul edildiğini, bu kere Anayasa'dan beş avukatın itiraz sonunda isteminin Adalet Bakanlığı tarafından reddedildiğini, halbuki Ereğli'de, adı geçen kanunun yürürlüğe girdiği tarihte avukat adedinin bir ve dâva vekili adedinin dört olduğunun Bakanlığın red kararının T. B. M. Meclisinin 1318 sayılı tefsir kararı ile dilekçe komisyonunun 2963 sayılı kararına aykırı olduğunu, Müsteşar Nafiz Yamanoğlu ve Hukuk İşleri Müdürü hakkında Adelet Bakanlığına yaptığı şikâyetin bir heyetçe incelenmesi gerekirken, Nafiz Yamanoğlu'nun kendisi inceleyerek karar verdiğini, Anayasa'nın bu gibi hareketleri önleyerek hakkın ve adeletin yerine getirilmesini kabul ve vazife olarak Anayasa Mahkemesine tevdi eylediğini beyanla, hakkının tanınmasını ve Adalet Bakanı Yörükoğlu ile Müsteşar Nafiz Yamanoğlu, Hukuk İşleri Genel Müdürü, yetkili imza sahipleri, Ereğli Asliye Ceza Hâkimi Ahmet Akan ve C. Savcısı Kemal hakkıda ceza koğuşturması yapılmasını istemiştir.

İstemin konusu : İstemde bulunan, Anayasa'nın 68 inci maddesinde sözü geçen suçlardan biri ile mahkûm olup cezasını çeken bir şahsın sonradan memnu haklarının iadesine karar verilmesi halinde durumun ne olacağını, Anayasa'nın 68 inci maddesinin kapsamına alınmasının uygun olup olmadığını, bu durumdaki bir şahsın bundan sonra yapılacak Milletvekili seçiminde aday olmasının mümkün olup olmıyacağını sormaktadır.

İstemin konusu : İstemde bulunan 28/1/1962 tarihinde Ankara Anadolu Kulübünde subay ailelerine hakaret ettiği iddiası ile 12/2/1962 tarihinde Millet Meclisince dokunulmazlığının kaldırıldığını ve açılan âmme dâvası sonunda Ankara 2 nci Ağır Ceza Mahkemesince l sene ağır hapse ve 4 ay sürgün cezasına mahkûm edildiğini, aynı zamanda ınevkufiyet halinin devamına karar verildiğini, bu halin ise Anayasa'nın 79 uncu maddesinin 3 üncü fıkrasına uygun bulunmadığını, çünkü kendisine isnat olunan fiilin sübutu halinde T. C. K. nun 480 ve 483 üncü maddeleri uyarınca tecziyesi lâzım geldiğini ve olayın adı geçen kanunun 159 uncu maddesine uymayacağını beyanla tutukluluk halinin devamına ilişkin kararın kaldırılmasını istemiştir.

İstemin konusu : İstemde bulunan, Anayasa'ya aykırı olarak uzun zamandanberi aleyhine tatbik olunan 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu hükümlerinin iptaline ve vergiden muafiyet ve istisnasına karar verilmesini istemiştir.

İstemin konusu : Mülkiyet hakkını ihlâl etmesi itibariyle Anayasa'ya aykırı bulunan 221 sayılı kanunun ve İzmir Karşıyaka Turan mevkiinde sahibi bulundukları arazinin bu kanuna dayanılarak yapılan kamulaştırılmasına ilişkin işlemlerin iptali isteminden ibarettir.

İstemin Konusu : Emekliliğe tabi Sümerbank inşaat Müdürlüğünde geçen 11 senelik hizmet süresinin borçlandırma yoluyla emekliliğine esas olan süreye katılması isteğinden ibarettir.
Anayasa Mahkemesinin, içtüzüğün 15 inci maddesi uyarınca 5/9/1962 gününde ilk inceleme için yapılan toplantısında işin niteliği bakımından esasının tetkikine oybirliği ile karar verildikten sonra 21/6/1962 günü dilekçe ve rapor okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin, Kanunların denetimi ile ilgili görev ve yetkileri Anayasanın 147 nci ve Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri hakkındaki 22/4/1962 gün ve 44 sayılı kanunun 20 nci maddesinde gösterilmiştir. Dilekçe bu maddelerde belirtilen konulardan hiçbirisini kapsamamaktadır. Bu bakımdan dilekçenin adı geçen 44 sayılı kanunun 42 nci maddesi uyarınca görev yönünden reddedilmesi gerektir.

İstemin konusu : İstem sahibi, Anayasanın 30 uncu maddesine göre mesken ve ikametgâhı bulunan vatandaşların tevkif edilemeyeceğini, Ceza Yargılamaları Usulü Kanunu'nun 104 üncü maddesi hükmünün sözü edilen Anayasanın 30 uncu maddesi hükmüne uymadığını ve aynı suretle 1609 sayılı kanunun 3 üncü maddesinin koyduğu tevkif zorunluğunun da hak ve adalete aykırı bulunduğunu ve Türk Ceza Kanunu'nun bazı hükümlerinin Faşist ülke kanunlarından alınmış olduğunu ileri sürerek anılan ve Demokratik ilkelerle bağdaşmayan ve Anayasaya aykırı bulunan işbu kanun hükümlerinin Anayasa Mahkemesince önce ele alınmasını istemiştir.

Dâvanın Konusu: 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 11 inci maddesinin l numaralı bendinde yazılı ölüm cezasının Anayasa'nın 11 inci maddesinin ikinci fıkrası ile 14 üncü maddesi hükümlerine aykırı bulunduğu ileri sürülmüştür.